Detailed Notes on بیماری پارکینسون به دلیل
Detailed Notes on بیماری پارکینسون به دلیل
Blog Article
پارکینسون نوعی بیماری است که بیشتر افراد سالخورده را درگیر میکند؛ اما در جوانترها نیز ممکن است بُروز کند. علائم این بیماری حاصل تخریب تدریجی سلولهای عصبی در بخشهایی از مغز میانی است که کنترلکنندهی حرکات بدن است. علائم اولیه چندان چندان مهم بهنظر نمیرسند: احساس ضعف یا سفتی در یکی از اندامها (مثل پا) یا احساس لرزشی خفیف در یکی از دستها در هنگام استراحت. سرانجام، این لرزشها بیشتر و گستردهتر و عضلات سفت میشوند؛ درنتیجه حرکات آهسته و توازن و هماهنگی بین اندامها تضعیف میشود.
افراد در این مرحله به ویلچر نیاز دارند و اغلب نمی توانند بدون افتادن به تنهایی بایستند. برای جلوگیری از سقوط به کمک شبانه روزی نیاز است.
با این وجود، این دو بیماری بسیار متفاوت هستند. عمده ترین تفاوت ها عبارتند از:
البته، این علائم ممکن است علائم بیماریهای دیگر هم باشند و حتی اگر فردی به این علائم دچار باشد، به این مفهوم نیست که دچار پارکینسون شده است. دانشمندان هنوز درحالمطالعه برای درک این ارتباط هستند.
ویزیت آنلاین متخصص مغز و اعصاب برای دریافت ویزیت آنلاین متخصص مغز و اعصاب از بهترین متخصص های دکتر مایکو همین الان اقدام کنید.
پارکینسون بیماری پیشروندهای است و علائم آن با گذشت زمان بدتر میشوند. این بیماری میتواند علاوهبر حرکات فرد، روی بینایی و خواب و سلامت روانی او هم تأثیرگذار باشد.
جراحیهای تالاموتومی و پالیدوتومی انجام میشوند؛ چه دارویی برای بیماری پارکینسون خوب است اما بهعلت خطر عوارض جانبی چندان معمول نیستند.
سعی کنید از اتصال دهنده های قلاب-حلقه به جای دکمه استفاده کنید.
بُروز مشکلات جدی در وضعیت قرارگیری اندامهای بدن (مثلا خمیدگی شدید)
طبق تحقیقات منتشر شده در سال ۲۰۱۲، تنها ۱۰ درصد از افراد مبتلا به پارکینسون یکی از اعضای خانواده شان به این بیماری مبتلا هستند.
نوار مغز چیست و چقدر طول میکشد؟ تقاوت نوار مغز سالم و ناسالم در کودکان اوتیسم و بیش فعال
دیگران میگویند که صدای او آرامتر و نحوهی صحبتکردنش نامفهوم شده است؟
همچنین از آن جا که ورزش ، منجر به تقویت عضلات می شود می تواند موجب افزایش تعادل بدن نیز گردد. لذا به منظور کمک به حفظ تعادل در افراد مبتلا به پارکینسون توصیه می شود ۳ الی ۴ بار در طول هفته و به صورت منظم ورزش کنند.
تاکنون هیچ گونه آزمایش خاصی برای تشخیص آن وجود ندارد. لذا تشخیص این بیماری امری دشوار است. عموما پزشکان برای تشخیص این بیماری ویژگی های اساسی اختلال حرکتی در فرد را مورد بررسی قرار می دهند.